Την αφορμή γι αυτό το σημείωμά μου έδωσαν, το δυνατό και γεμάτο Ελλάδα μήνυμα του Γάλλου δημοσιογράφου Ζαν Ρισπέν Ζαν «δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας…», αλλά και το συγκλονιστικό ποίημα, του Γερμανού νομπελίστα Γκύντερ Γκρας , «Η ντροπή της Ευρώπης». Ανέκαθεν, η δυνατή φωνή προσωπικοτήτων της επιστήμης και της διανόησης, σε κάθε γωνιά της γης, επιβεβαιώνει τη συμβολή της Ελλάδας στην εξελικτική πορεία του κόσμου μας, στις επιστήμες την τεχνολογία και τον πολιτισμό . Οι φιλέλληνες όλου του κόσμου, κατά καιρούς, δείχνουν έμπρακτα, την αγάπη και την συμπαράστασή τους, στην Ελλάδα και στους Έλληνες,. Όμως κι άλλες ομάδες δείχνουν έμπρακτα πως αγαπούν την Ελλάδα.
Ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων επιστημόνων, σε σύγκριση με το μέγεθος της χώρας μας, κάτω από το βάρος αυτής της εθνικής κληρονομιάς, έχουν συμβάλει και συμβάλλουν θετικά και πρωτοποριακά στην παγκόσμια ανάπτυξη των επιστημών, της τεχνολογίας ,του πολιτισμού. Πιστοί και συνεπείς στα Ελληνικά ιδεώδη, τίμησαν και τιμούν με το έργο τους την Ελλάδα. Το χαρακτηριστικό όλων αυτών των σπουδαίων Ελλήνων; Ανέβηκαν και ανεβαίνουν τα δύσβατα σκαλιά της επιτυχίας με ελάχιστη ή ανύπαρκτη συμβολή της επίσημης Πολιτείας. Το έργο τους , συνήθως, αναγνωρίζεται πρώτα από το εξωτερικό και μετά από την Ελλάδα και συνήθως μετά θάνατο. Αν δε, θελήσουν να προσφέρουν τα φώτα τους στη γενέτειρά τους , η πανεπιστημιακή κοινότητα, με την ανοχή του κράτους , τους απογοητεύει.
Επίσης ένας άλλος μεγάλος αριθμός Ελλήνων, που ακολούθησε ή ακολουθεί το δρόμο της μετανάστευσης , μεγαλουργεί, στο εξωτερικό, γιατί, ο Έλληνας, φύσει ευπροσάρμοστος, γρήγορα αφομοιώνεται στο έννομο κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από την αυστηρή τήρηση, χωρίς εξαιρέσεις, των αρχών και των κανόνων λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Οι Έλληνες μετανάστες δεν ξεχνούν ποτέ την Ελλάδα,είναι πιο Έλληνες από τους Έλληνες και αν κάποτε αποφασίσουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να ζήσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, πολλοί από αυτούς δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν στο Ελληνικό περιβάλλον και δυστυχώς επιστρέφουν πίσω στη δεύτερη πατρίδα τους.
Μια άλλη μεγάλη ομάδα,η πλειονότητα του Ελληνικού λαού βιώνει μια πρωτοφανή κρίση, τα τελευταία τρία χρόνια, βλέποντας τα εισοδήματά του να μειώνονται δραστικά, την ανεργία να αυξάνεται κατακόρυφα και το κράτος να μη μπορεί να διαχειριστεί το χρέος του. Πιθανότατα να έχει συμβάλει, το μέρος αυτό του πληθυσμού, από άγνοια ή και ηθελημένα, στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης, αλλά αναγνωρίζοντας τη δεινή θέση της οικονομίας της χώρας , έχει σκύψει το κεφάλι και αγόγγυστα εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς την Πολιτεία, υπομένει και ελπίζει.
Τέλος, υπάρχει η ομάδα των Ελλήνων, οπαδοί του πελατειακού πολιτικού συστήματος, αλλά και ωφελημένοι από αυτό, που συνθέτουν την οργανωτική δομή του βαριά αρρωστημένου κομματικού και πολιτικού μας περιβάλλοντος. Είναι οι κομματικές συντεχνιακές οργανώσεις, των μεγάλων, ως επί το πλείστον, οργανισμών, με πολλά μέλη, άρα, με «συνδικαλιστική φωνή», (ΔΕΗ, ΔΕΚΟ, Δικαστικοί, Προσωπικό της Βουλής, Φαρμακοποιοί, Γιατροί ,Τραπεζικοί κ.λ.π.), οι οποίες πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, υπερασπιζόμενες συνήθως τα στενά κλαδικά τους αιτήματα. Έτσι , «εν μέσω» κρίσης , συμβάλουν, συνειδητά ή ασυνείδητα στη διαιώνιση των κοινωνικών αδικιών και ανισοτήτων, αφού οι ακάλυπτες συνδικαλιστικά ασθενέστερες τάξεις συμμετέχουν δυσανάλογα και αδιαμαρτύρητα στα μέτρα λιτότητας.
Στις παραπάνω αναφορές μου, το σαθρό πολιτικό μας σύστημα φαίνεται να ανταποκρίνεται μόνο στην τελευταία ομάδα των Ελλήνων, σα να συνωμοτεί σε βάρος της κοινωνικής ειρήνης και του εξευτελισμού της δημοκρατίας μέσα και έξω από τα σύνορα της χώρας. Η μεν Κυβέρνηση μετρώντας για κάθε ενέργειά της το πολιτικό κόστος , άτολμη και αναποφάσιστη κωλυσιεργεί στην ανάληψη των διαρθρωτικών αλλαγών, για το ξεπέρασμα της κρίσης και τη δρομολόγηση της αναπτυξιακής πορείας της χώρας. Η δε αντιπολίτευση μαζί με τα άλλα κόμματα πασχίζοντας να αυξήσουν τα μερίδιά τους στην πολιτική πίτα, αδιαφορούν ή αδυνατούν να προσφέρουν, έστω και ελάχιστη θετική βοήθεια στη χώρα τους. Ίσως λόγοι πολιτικής σκοπιμότητας κρατούν το πολιτικό μας σύστημα, μέσω των κομμάτων που το εκπροσωπούν, μακριά από την αμερόληπτη και όσο το δυνατό ειλικρινή ενημέρωση του Ελληνικού λαού, στο γιατί έφθασε και που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα.
Γιατί έφθασε εκεί που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα
Από το σύνθετο και πολύπλοκο εθνικό και παγκόσμιο χρηματο-οικονομικο-πιστωτικό και πολιτικό περιβάλλον, παραθέτω παρακάτω, μερικούς από τους εξωγενείς και ενδογενείς παράγοντες που οδήγησαν, κατά την άποψή μου, την χώρα στην κρίση, σα μια αφετηρία, εμπλουτισμού και προσέγγισης των πολύπλοκων πτυχών του όλου προβλήματος, για το σκοπό της σφαιρικότερης δυνατής ενημέρωσης .
Εξωγενείς
Η ραγδαία εξάπλωση, σε διεθνές επίπεδο, των πολυεθνικών κολοσσών και η συγκέντρωση του παραγωγικού ιστού με την εξαγορά των παραγωγικών και εμπορικών μονάδων των χωρών στις οποίες εγκαθίστανται.
1. Ο έλεγχος του διεθνούς νομισματικού συστήματος, έχει πλέον μετατοπιστεί από τους πολιτικούς στους τεχνοκράτες
2. Η συγκέντρωση, από τις πολυεθνικές εταιρίες και η φυγάδευση, της ρευστότητας της συναλλακτικής οικονομίας του τόπου, στο εξωτερικό. Έτσι η ρευστότητα των μικρών οικονομιών, όπως της χώρας μας, περιορίζεται και ελέγχεται μέσα από το πιστωτικό σύστημα που έχει πρόσβαση και εξάρτηση πλέον στα διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα.
3. Η αυξημένη διεθνής ρευστότητα διοχετεύεται με ευνοϊκούς όρους στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα για τις δανειακές ανάγκες των κρατών επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Η πληθώρα των κεφαλαίων και η διάθεσή τους με ευνοϊκούς όρους, ξεγελά, Κυβερνήσεις, Τράπεζες , νοικοκυριά και αυξάνουν την χρηματοπιστωτική τους εξάρτηση σε ξένα κεφάλαια. Η χρήση των κεφαλαίων αυτών σε μη παραγωγικές επενδύσεις , αλλά άσκοπες καταναλωτικές δαπάνες , δημιουργεί προβλήματα υπερδανεισμού, με καταστρεπτικές συνέπειες, στην αποπληρωμή τους όταν οι χρηματοπιστωτικές δαπάνες (τόκοι και έξοδα) είναι υψηλές και τα έσοδα από την απόδοση των επενδύσεων αυτών πενιχρά.
4. Ο έλεγχος των διεθνών χρηματοπιστωτικών επενδυτικών οίκων επί του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τροφοδοτούν, πάντοτε με το αζημίωτο, τις αγορές (Κράτη , Τράπεζες, επιχειρήσεις και ιδιώτες), με παράγωγα και άλλα χρηματιστηριακά επενδυτικά προϊόντα υψηλής απόδοσης αλλά και επικίνδυνα, μεγάλου ρίσκου. Παράλληλα οι οίκοι αυτοί, ασκούν κι άλλες δραστηριότητες όπως, αξιολογούν τις οικονομίες Κρατών, Τραπεζών, μεγάλων οικονομικών μονάδων υποβαθμίζοντας ή αναβαθμίζοντας τους οργανισμούς αυτούς. Ενώ παράλληλα ενεργούν ως σύμβουλοι οργανισμών και κρατών ή /και χρηματοδότες των επενδυτικών προγραμμάτων,που οι ίδιοι εισηγούνται!
5. Η τάση διεθνοποίησης και συγκέντρωσης της παραγωγής, εξαναγκάζει τις μικρές παραγωγικές μονάδες που έχουν απομείνει στη χώρα, σε κάθε χώρα, να φυγαδεύουν τις παραγωγικές τους δραστηριότητες σε γειτονικές Βαλκανικές χώρες, ή μικρές αναδυόμενες οικονομίες, όπου το παραγωγικό κόστος είναι χαμηλότερο, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το διεθνή έντονο ανταγωνισμό των προϊόντων τους(βιοτεχνικές μονάδες, εγκατεστημένες παραγωγικές μονάδες ξένων βιομηχανιών- ελαστικά Michelin κλπ).
Ενδογενείς
1. Η μακροχρόνια εξάρτηση της χώρας από δανειακά ξένα κεφάλαια και η μη ορθολογική χρήση τους σε έργα υποδομής (οι δρόμοι μας, για παράδειγμα, συγκρινόμενοι με αντίστοιχους της Ευρώπης στερούνται σε ποιότητα τεχνικών προδιαγραφών και στοιχίζουν πολύ ακριβότερα). Τα υψηλά ποσοστά
ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας την τελευταία 10ετία αύξησαν το δημόσιο χρέος , χωρίς την αντίστοιχη αύξηση των εσόδων, Το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων ( τόκοι και οι άλλες δαπάνες), είναι πολύ υψηλότερο από την απόδοση των επενδυμένων κεφαλαίων, λόγω έλλειψη τεκμηριωμένων οικονομικών μελετών σκοπιμότητας εκτέλεσης των έργων, ή διάθεσης των κεφαλαίων για καταναλωτικούς σκοπούς .
2. Τα έσοδα του κράτους είναι περιορισμένα, λόγω του υψηλού ποσοστού της παραοικονομίας και της απροθυμίας ή της ανικανότητας της πολιτείας να πατάξει τη φοροδιαφυγή.
3. Η άναρχη επέκταση του δημόσιου τομέα, σε ανθρώπινο δυναμικό με αναχρονιστικές και πελατειακές μεθόδους επιλογής προσωπικού, η οργανωτική δυσλειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και των ΔΕΚΟ αύξησαν δυσανάλογα τη δημόσια δαπάνη,(από το σύνολο των 80δις. ευρω του προϋπολογισμού 2012 του κράτους τα 62δις ευρω αφορούν σε δαπάνες μισθών και συντάξεων, δηλαδή μόνο το 23% του προϋπολογισμού διατίθεται για άλλες αναπτυξιακές δράσεις, στον πολιτισμό ,στην παιδεία!)
4. Ο μέσος Έλληνας καταναλωτής, κατά το πρότυπο του Κράτους, καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει. Παρατηρείται μάλιστα το φαινόμενο να στρέφει τα δανειακά του κεφάλαια σε καταναλωτικές δαπάνες παρά σε παραγωγικές. Δεν είναι εκπαιδευμένος καταναλωτής, δεν αντιστέκεται στις καταναλωτικές προκλήσεις της αγοράς, δεν προγραμματίζει και δεν συσχετίζει τις δαπάνες του με τα έσοδά του (χρειάζομαι σπίτι για τις ανάγκες μου 60τμ και για πολλούς λόγους αγοράζω σπίτι 120τμ,ή χρειάζομαι αυτοκίνητρο1200cc και για τους ίδιους λόγους αγοράζω αυτοκίνητο 2000cc).
5. Ναι! Είμαστε ένα κράτος οικονομικά άναρχο. Κάθε κοινωνική ομάδα ανάλογα με το βαθμό πρόσβασής της στο πολιτικό σύστημα, έχει το δικό της κράτος, τους δικούς της νόμους και κανόνες λειτουργίας. Μέλη αυτών των ομάδων , με πολλές, ευτυχώς και δακτυλοδεικτούμενες εξαιρέσεις, (βουλευτές, δικαστές, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, εφοριακοί, ακόμη και επαγγελματίες ή άλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι μας) είμαστε ασυνεπείς στις φορολογικές μας υποχρεώσεις ή φοροδιαφεύγουμε. Η μεγάλη πλάνη και η εγκληματική παράνοια του συστήματος καταγράφεται στην αδυναμία του να εντοπίσει και να καταπολεμήσει τους μεγάλους φοροφυγάδες. Η δυσλειτουργία του ελεγκτικού μηχανισμού επιτρέπει στον κάθε απλό πολίτη να αποκρύπτει τα δικά του φορολογικά «ψίχουλα». Έτσι τα όργανα του Υπουργείου Οικονομικών μέσα από τις γραφειοκρατικές τους διαδικασίες διατηρούνται σε πλήρη απασχόληση για την πάταξη της φοροδιαφυγής των μικρών, χωρίς να έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τις χρονοβόρες υποθέσεις των μεγάλων. Ενώ οι επιτήδειοι μεγάλοι , είτε δεν πληρώνουν είτε όταν αναγκασθούν, επιλέγουν το «δικαστικό ξεκαθάρισμα» και τις αέναες ρυθμίσεις μέχρι την παραγραφή των οφειλών τους. Αυτό σε απλές λέξεις είναι το φορολογικό μας σύστημα.
6. Ναι! Είμαστε ένα κράτος οργανωτικά και λειτουργικά ,άναρχο. Η γραφειοκρατική κεντρική διοίκηση αδυνατεί να ελέγξει τις τεράστιες οργανωτικές δομές της και απλώς εκδίδει εγκυκλίους, μετατοπίζοντας το πρόβλημα στην περιφέρεια, που
κάθε μονάδα δίδει τη δική της ερμηνεία, μέχρι να αρχίσουν να έρχονται οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι. Η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων , η
πληθώρα των πολλών, χωρίς λόγο ύπαρξης, δημόσιων οργανισμών , οι πολύπαθες ΔΕΚΟ, συμπληρώνουν το δημόσιο διοικητικό χάος.
Και ξαφνικά ήρθε η κρίση
Με τις παραπάνω διαπιστώσεις η κρίση ήταν αναμενόμενη και απλά ξέσπασε. Το έλλειμμα έφθασε σε απαγορευτικά επίπεδα (15% του ΑΕΠ), αντί του επιτρεπτού ορίου του 3% για τις χώρες μέλη της ζώνης του ευρω. Οι διεθνείς αγορές έκλεισαν τους κρουνούς χρηματοδότησης της υπερχρεωμένης Ελληνικής Οικονομίας.
Η Ελλάδα, ως μέλος της ισχυρής Ευρώπης απέφυγε την άμεση χρεωκοπία αλλά είχε και την ατυχία να υποστεί τις συνέπειες από την έλλειψη μηχανισμών αμέσου επέμβασης, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους χώρας-μέλους της. Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, λόγω τεχνογνωσίας , εμπλέκονται στην αποκλειστική χρηματοδότηση της υπερχρεωμένης Ελληνικής Οικονομίας. Οι αγορές με τη σειρά τους, έτοιμες να κατασπαράξουν την οικονομική λεία τους, εκμεταλλεύθηκαν την καθυστέρηση στις διαδικασίες χρηματοδότησης της χώρας και περιέπλεξαν ακόμη περισσότερο τη δεινή οικονομική θέση της χώρας, ίσως και με την ανοχή ακόμη και των Ευρωπαϊκών κρατών.
Υπογράφηκαν με τους πιστωτές οι όροι της δανειακής σύμβασης (μνημόνιο) με την άμεση υποχρέωση της Ελλάδας να περιορίσει το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος με δραστική μείωση του σκέλους των δαπανών και την αύξηση των δημοσίων εσόδων, με άμεσα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα. Παράλληλα με το μνημόνιο, επιβάλλεται στην χώρα μας να προβεί σε διαρθρωτικές αλλαγές της δημόσιας διοίκησης , για τον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους, που οδηγούν έμμεσα στη μείωση των δαπανών και την αύξηση των εσόδων. Ενδεικτικά , λίγες από τις δράσεις άμεσης επέμβασης, οι οποίες ορίζονται στο μνημόνιο:
-ο περιορισμός της σπατάλης στις δημόσιες επιχειρήσεις(ΟΑΣΕ, ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κλπ), -ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης (απλοποίηση των διαδικασιών, κατάργηση των περιττών και αναποτελεσματικών μονάδων, ποιοτική αναβάθμιση της εξυπηρέτησης των συναλλασσόμενων πολιτών, με τις υπηρεσίες του δημοσίου), - η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος (πάταξη της φοροδιαφυγής, εκσυγχρονισμός του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, απλούστευση της διαδικασίας έκδοσης αδείας εγκατάστασης νέων επιχειρήσεων κλπ), -η διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και οι αποκρατικοποιήσεις, -η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, -η αποδοτικότητα των κοινωνικών προγραμμάτων, -η αξιολόγηση της κεντρικής διοίκησης, -οι κρατικές προμήθειες, -τα δυσβάστακτα εισοδηματικής πολιτικής μέτρα, εισπρακτικού χαρακτήρα, που πλήττουν το σύνολο των ελληνικών νοικοκυριών.
Εμείς, ο λαός, ξαφνιαστήκαμε, ξυπνήσαμε απότομα από τον ύπνο του εφησυχασμού, πληροφορούμενοι από τα μέσα ενημέρωσης την κρίσιμη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Με τα μέτρα, εισπρακτικού χαρακτήρα, που εύκολα, επιβάλλονται, ελέγχονται και προσφέρουν άμεση ρευστότητα, προσγειωθήκαμε ανώμαλα. Άγγιξαν τις καταναλωτικές μας συνήθειες, όμως αγόγγυστα, ίσως προβληματισμένοι για το τυχόν εκούσιο ή ακούσιο μερίδιο ευθύνης μας για την κατάσταση της χώρας ,συνεχίζουμε να εκπληρώνουμε τις ασήκωτες υποχρεώσεις μας προς το κράτος, περιμένοντας , με υπομονή και κουράγιο, την ουσιαστική συμβολή του κράτους, για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί μας, μας απόδειξαν έμπρακτα, για άλλη μια φορά, ότι κυρίαρχο μέλημά τους είναι η πιστή προσήλωσή τους στο αναχρονιστικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Νοιάζονται για το στενό πολιτικό και προσωπικό τους συμφέρον, καθώς και την αύξηση του μεριδίου του κόμματός τους στην πολιτική σκακιέρα.
Στα τρία χρόνια της κρίσης, προστέθηκαν ακόμη δυο μνημόνια γιατί εκτός από τα μέτρα οι διαθρωτικές αλλαγές σκόνταψαν στην ασυνεννοησία των πολιτικών κομμάτων και στο πολιτικό κόστος. Είχαμε δυο εκλογικές αναμετρήσεις , η μια τουλάχιστον άσκοπη. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μόνιμα στα «μαχαίρια». Η αντιπολίτευση της προηγούμενης κυβέρνησης που αντιδρούσε για το μνημόνιο, σήμερα κυβέρνηση, το υιοθετεί υπαναχωρώντας και δηλώνοντας ότι έκανε λάθος εκτίμηση. Ίσως διαπίστωσε καθυστερημένα ότι το κράτος έχει μια διεθνή οντότητα και συνέχεια, άρα τηρεί σε διεθνές επίπεδο τις συμβατικές του υποχρεώσεις. Η σημερινή αντιπολίτευση αντιγράφει την προηγούμενη και καταγγέλλει το μνημόνιο!… Οι πολιτικοί μας σκέπτονται μόνο πολιτικά, δηλαδή συναισθηματικά χωρίς λογική, παρασύροντας και παραπληροφορώντας την κοινή γνώμη.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές που επιβάλλοντα με τα μνημόνια ακούγονται λογικές. Ίσως να υπάρχουν και κάποιες δύσκολα εφαρμόσιμες ή / και πολύ σκληρές. Ένας τεχνοκράτης , όντας σε μειονεκτική θέση, σε μια παρόμοια κατάσταση, αλλά σεβόμενος την υπογραφή του, συγκεντρώνεται στην εφαρμογή και υλοποίηση των λογικών και σχετικά εύκολων , στην υλοποίησή τους όρων του μνημονίου και αφήνει τις δύσκολα εφαρμόσιμες για επαναδιαπραγμάτευση. Έτσι με βελτιωμένη την διαπραγματευτική του θέση προσέρχεται στο τραπέζι των συζητήσεων με άλλον αέρα!!!
Ο τεχνοκράτης θα παρατηρούσε ακόμη ότι: -η μακροχρόνια πελατειακή σχέση κράτους- πολίτη, -η έλλειψη ουσιαστικού και αποτελεσματικού ελέγχου εφαρμογής των αρχών και κανόνων λειτουργίας του κράτους, -τα πρότυπα διαφθοράς ορισμένων από τους πολιτικούς, και η διάχυσή τους σ’ όλη την κλίμακα της ιεραρχίας των δημοσίων υπηρεσιών κλπ, έχουν δημιουργήσει μια ιδιότυπη κουλτούρα στον Έλληνα συναλλασσόμενο.
Εφαρμόζοντας η Πολιτεία τις δεσμεύσεις των μνημονίων και επιφέροντας τις διαρθρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, δημιουργεί τη βάση για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου με όλους τους πολίτες ίσους. Σε αυτό το νέο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον απαιτείται και η αλλαγή της ιδιότυπης κουλτούρας στις σχέσεις κράτους πολίτη.
Η αλλαγή όμως της κουλτούρας είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Δεν είναι μια απλή αλλαγή βελτίωσης των δεξιοτήτων στο χώρο εργασίας (πχ μια νέα εφαρμογή μηχανοργάνωσης), που κι αυτή δημιουργεί ,πολλές φορές, έντονες αντιδράσεις, αποδοχής και εφαρμογής της από τους εργαζόμενους, γιατί δεν θέλουν να αποχωριστούν τον παλιό τρόπο δουλειάς τους. Τα πολλά μέτρα και τα πολλά σταθμά στις συναλλακτικές σχέσεις των λειτουργών του Κράτους , της ατέλειωτης γραφειοκρατικής ιεραρχίας με τον πολίτη , έχουν διαμορφώσει στον πολίτη μια ιδιότυπη κουλτούρα που η αλλαγή της, προϋποθέτει τεράστια προσπάθεια , από την Πολιτεία. Χρειάζεται χρόνος αποφασιστικότητα και ειλικρίνεια από το πολιτικό σύστημα της χώρας. Εκπαιδεύεται ο άνθρωπος να σέβεται τον συνάνθρωπό του για να εκλείψουν παραδείγματα όπως: -Ο γιατρός, ο μηχανικός , ο δικηγόρος, ο βουλευτής, δε συνειδητοποιούν ή δε θέλουν να συνειδητοποιήσουν, ότι ο μισθωτός ή ο συνταξιούχος που πίνουν μαζί καφέ στο καφενείο πληρώνει το κράτος από το υστέρημά του για να φοροδιαφεύγουν εκείνοι. -Στον εργαζόμενο που συμμετέχει σε μια δίωρη στάση εργασίας, παρακρατείται ανάλογα ο μισθός του. Στους δικαστές που, επί εβδομάδες, εργάζονται μια ώρα ,9-10 το πρωί, γίνονται οι αντίστοιχες περικοπές στους μισθούς τους; Προκλητικά μάλιστα συνέχισαν τις κινητοποιήσεις τους προσφέροντας όμως στο κοινωνικό σύνολο, αυξάνοντας τις ώρες εργασίας τρεις,( 9-12). -Η χώρα μας είναι πρώτη στη διαφθορά μεταξύ των είκοσι επτά χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει το πέμπτο πιο διεφθαρμένο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα Πανευρωπαϊκά!!
-Η λίστα Λαγκάρντ αξιοποιήθηκε, για το δημόσιο συμφέρον, από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Το επίσημο κράτος μας την έκρυβε. Τώρα παρουσιάστηκε αλλοιωμένη. Αποτελεί μια αξιόποινη πράξη και δικαίως να παταχθεί. Δυστυχώς όμως η αξιοπιστία του κράτους προς τον πολίτη συνεχίζει να είναι πλήρως υποβαθμισμένη, όσο καθυστερεί η διερεύνηση των ονομάτων της λίστας για τυχόν οικονομικά εγκλήματα.
Όλοι εμείς που αγαπούμε την Ελλάδα θλιβόμαστε και καλούμε, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της κρίσης, τους πολιτικούς μας, να ομονοήσουν και όλοι μαζί:
-Να προχωρήσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές του Δημόσιου Τομέα με αίσθημα ευθύνης , αυτές τουλάχιστον οι οποίες για τον απλό πολίτη είναι οφθαλμοφανείς. -Να συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στην αλλαγή της πολιτικής τους κουλτούρα, ώστε το βασικό τους μέλημα για την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας των πολιτών να είναι ευκολότερο.
-----------
-
- Συν. Η ντροπή της Ευρώπης (Europas Shande) (Του Νομπελίστα Γερμανού ποιητή Gunter Grass, μετάφραση Πατρίσιας Αδαμοπούλου)
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές (1) κι Εσύ μακριά από τη χώρα, που σου χάρισε το λίκνο.
Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια χώρα (1) κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχια η χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στην χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνωμοσύνη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι .
-8-
Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη και σ’ όλη τη χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Όμως, έξω από τη χώρα, του κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους πιες!! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων (1) όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ως απάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι Θεοί, που τον Όλυμπο τους, η δική Σου θέληση ζητάει να απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε
.tovima.gr
9/3/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News